Σίγουρα δεν είναι αυτονόητο για μια εφηβική σειρά το να καθηλώνει στις οθόνες, κοινό μεγαλύτερο από αυτό στο οποίο, θεωρητικά τουλάχιστον, απευθύνεται. Ναι το target group στο οποίο στοχεύει ο Sam Levinson πρέπει να θεωρείται δεδομένα κεκτημένο, από εκεί και πέρα όμως την σειρά την βλέπουν (ειδικότερα σε αυτήν την 2η σεζόν) οι πάντες. Παρακάτω θα παραθέσω τους 5 βασικούς λόγους στους οποίους (κατά την ταπεινή μου γνώμη βεβαίως βεβαίως) οφείλεται η τόσο μεγάλη επιτυχία του Euphoria.

Εύστοχη απεικόνιση της σημερινής εποχής και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέοι

Οκ οφείλω να κάνω την παραδοχή και να επιτρέψω στον εαυτό μου να πιστέψει πως αυτά που εκτυλίσσονται στην οθόνη συμβαίνουν σε μαθητές Λυκείου και όχι σε 20αρηδες plus, από εκεί και πέρα όμως δεν έχει και τόσο πολύ σημασία αυτό, γιατί και στις δυο περιπτώσεις μιλάμε για νεαρά άτομα, γεμάτα κόμπλεξ και ορμόνες.Το Euphoria λοιπόν έχει καταφέρει να αγγίξει θεματικές trans, cyber sex, revenge porn, ψυχολογικής κακοποίησης, ναρκωτικά (πολλά ναρκωτικά) και πολλές ακόμα, με τεράστια ευστοχία και κάτω από ρεαλιστικά πλαίσια, την ίδια ώρα που αλλά projects φοβούνται να περάσουν την γραμμή υπό τον φόβο της πολιτικής ορθότητας. Με σωστή καθοδήγηση και χωρίς να φοράνε παρωπίδες, οι δημιουργοί της σειράς έχουν πιάσει το νόημα και σερβίρουν στο νεανικό κοινό πράγματα που όντως το αφορούν και όχι κατάλοιπα προηγούμενων δεκαετιών.

Μια κλωτσιά στον Πουριτανισμό

Αντρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα, ιδιαίτερα γλαφυρές σκηνές σεξ, χρήση ναρκωτικών, θηλές, ωμή βία… ο Sam Levinson δεν κρύβει τίποτα. Και γιατί να το κάνει άλλωστε όταν το κοινό στο όποιο, θεωρητικά τουλάχιστον απευθύνεται, διψάει για κάτι τέτοιο, κάτι αληθινό και κάτι το οποίο δεν έχει συνηθίσει να βλέπει σε major παραγωγές των studio.

Υπέροχη κινηματογράφηση

Η σειρά είναι παραγωγής HBO, αλλά συμπαραγωγή έχει μπει και το Studio A24. Όσοι δεν γνωρίζεται το A24, πρώτον ντροπή σας και δεύτερον επιτρέψτε μου να σας παραθέσω μερικές ταινίες του. Hereditary, Moonlight, Uncut Gems, Midsommar αλλά και μερικές από τις δουλειές του Γιώργου Λανθιμου, μεταξύ πολλών άλλων φυσικά.Αν συγκρίνεις την υπέροχη αισθητική αυτών των ταινιών με αυτή του Euphoria νομίζω πως μπορείς να καταλάβεις πως υπάρχει μια σύμπνοια. Οι κινήσεις τις κάμερας, οι επιλογές soundtrack και οι «videoclipίστικες» σεκανς που υπάρχουν σε πληθώρα, ιδίως στην δεύτερη σεζον, που μάλλον έχουν πέσει και λίγα φραγκάκια παραπάνω, δείχνουν μια προσπάθεια και ένα μεράκι για κάτι ξεχωριστό. Well done.

Καλογραμμένοι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες

Στα περισσότερα επεισόδια το Euphoria αφιερώνει ένα μεγάλο εισαγωγικό κομμάτι για να μας δείξει κάποιες πτυχές από τους χαρακτήρες της σειράς. Ο χρόνος που περνάμε με τον καθένα είναι εξαιρετικά μοιρασμένος και όλοι έχουν τις στιγμές τους με ελάχιστες εξαιρέσεις κυρίως από τους πολύ περιφερειακούς χαρακτήρες. Γενικότερα ο Levinson σκάβει αρκετά βαθιά και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχει πραγματικό αντίκτυπο και συναίσθημα σε αυτά που βλέπουμε, αντίστοιχα και οι στιγμές που σε κάνουν να θες να κοιτάξεις την οθόνη του κινητού σου είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Καθόλου αυτονόητο αυτό για μια σειρά αν αναλογιστούμε ότι ακόμη και οι top σειρές έχουν μερικές filler στιγμές, αν όχι ολόκληρα επεισόδια.

Εξαιρετικό καστ

Δεν έχω πολλά να πω εδώ. Το καστ του Euphoria έχει αρκετά ακατέργαστα διαμάντια. Αν εξαιρέσουμε την Zendaya που είχε ήδη star quality, οι περισσότεροι από τους κεντρικούς χαρακτήρες έχουν αρχίσει να απογειώνονται… αρχής γενομένης από την Hunter Schafer.Γενικά πιστεύω πως σε μερικά χρόνια όλοι λίγο πολύ θα βρίσκονται ψηλά στην λίστα με τους πιο περιζήτητους ηθοποιούς στο Hollywood και για αυτό και το Euphoria και το καστ του κέρδισαν τόσο πολύ το κοινό, γιατί το acting σε κάνει να πιστέψεις πως αυτά που βλέπεις όντως συμβαίνουν, όσο και αν τα υπερβάλλει δραματικά ο Levinson. Στο τέλος το πλαίσιο παραμένει ρεαλιστικό και αυτό είναι που μετράει.