ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Ο Visi∅n 

Με αφορμή το επεισόδιο, όπου φύλακας (security) γνωστού εμπορικού κέντρου ζήτησε από μητέρα, που θήλαζε το παιδί της, να συνεχίσει τον θηλασμό στις τουαλέτες του κτηρίου, αποφάσισα να συγκεντρώσω, όσο γίνεται καλύτερα, τις σκόρπιες σκέψεις μου γύρω από όλα όσα έχω ακούσει για τον δημόσιο θηλασμό.

Σκέψη πρώτη: Ζούμε άλλη μια παράνοια, όπου από τη μια έχουμε μια κοινωνία ηδονιστική, που της αρέσει -και ανέχεται- το γυμνό παντού (μόδα, καλλυντικά, τηλεόραση, διαφημίσεις), και από την άλλη μια κοινωνία σεμνότυφη, που νιώθει προσβεβλημένη στη θέα μιας γυναίκας που θηλάζει δημόσια το παιδί της.

Δεν μας πειράζει, για παράδειγμα, πως ακόμη και μια εταιρεία με εμφιαλωμένα νερά ή γιαούρτια θα διαφημιστεί από ένα ημίγυμνο σώμα γυναίκας, αλλά θιγόμαστε όταν μια μητέρα θα βγάλει μέρος του στήθους της για να θηλάσει το μωρό της.  

Σκέψη δεύτερη: Η θέα ενός δημόσιου θηλασμού. Ακούω να λένε, «Εντάξει ο θηλασμός, αλλά πρέπει να γίνει δημόσια;». Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν μιλάμε για επιλογή ή για προγραμματισμένο γεγονός. Ένα μωρό πεινάει και κλαίει και θέλει το γάλα του, ενώ είναι στο πάρκο, στην πλατεία, στην καφετέρια, στο λεωφορείο. Όπως αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, το μωρό εκείνη τη στιγμή ΠΡΕΠΕΙ να φάει.

Σκέψη τρίτη: Εγώ, αν δω μια γυναίκα να θηλάζει, θα πω από μέσα μου, «Α, μια μαμά ταΐζει το παιδί της» και θα συνεχίζω το δρόμο μου. Εσύ τι κάνεις; Βλέπεις κάτι σεξουαλικό; Αν ναι, θες ψυχιατρική υποστήριξη. Ή μήπως μετράς πόσο στήθος φαίνεται; Χωρίς να θέλω να μπω καν σε αυτήν την κουβέντα, έτσι χάριν της συζήτησης, όταν η μητέρα έχει το μωρό στο στήθος της, ελάχιστη περιοχή είναι εκτεθειμένη.

Σκέψη τέταρτη: Είναι δυνατόν, επειδή κάποιους τους πιάνουν οι αλα καρτ σεμνοτυφίες τους, η μάνα να πηγαίνει στις τουαλέτες να θηλάζει; Είναι περιβάλλον αυτό για ένα μωρό να θηλάζει; Ή μήπως θα καταδικάσουμε όλες τις μητέρες, που θηλάζουν και που τόσο έχουν ανάγκη από μια βόλτα, να μένουν σπίτι τους, λες και είναι σε περιορισμό; Γιατί φυσικά εκεί οδηγεί όλη αυτή η πίεση προς τις μητέρες. Προκειμένου να αποφύγουν θέματα με τον δημόσιο θηλασμό του παιδιού τους, τελικά μένουν κλεισμένες στο σπίτι.

Σκέψη πέμπτη: Για να βοηθήσω πάντως εσένα, που σε πειράζει ο δημόσιος θηλασμός, μπορώ να σου πω να πας εσύ στην τουαλέτα, όσο διαρκεί ο θηλασμός και έτσι να μην κοιτάς. Τι; Μη μου πεις ότι δεν σου αρέσει η τουαλέτα ως χώρος;

Σκέψη έκτη: Ενσυναίσθηση λέγεται, μωρέ. Μην στερείς μια έξοδο από την ήδη αγχωμένη, κουρασμένη, προβληματισμένη μαμά, που ανησυχεί για το τι θα τραβήξει για να θηλάσει το μωρό της. Σου άρεσε εσένα που σε περιόρισαν με την καραντίνα; Μην το κάνεις αυτό σε άλλους, και μάλιστα στο όνομα μιας δήθεν ηθικής σου, γιατί θα έρθω και θα δω το ιστορικό σου στον περιηγητή, εντάξει;

Ο θηλασμός, όπου και αν αυτός γίνεται, είναι μια όμορφη πράξη αγάπης της μητέρας προς το μωράκι της. Θα την παρομοίαζες με τη συνέχεια του ομφάλιου λώρου, μετά τη γέννηση του μωρού. Δεν χωρούν δίπλα σε αυτές τις έννοιες σεξιστικά σχόλια ή περιορισμοί στην κίνηση της μητέρας για να θηλάσει.

“Ah, the joy of suckling! She lovingly watched the fish-like motions of the toothless mouth and she imagined that with her milk there flowed into her little son her deepest thoughts, concepts, and dreams.”

Milan Kundera, Life is Elsewhere

«…και φαντάστηκε ότι με το γάλα της, έρεαν στον μικρό γιο της οι βαθύτερες σκέψεις της,οι ιδέες και τα όνειρά της».

Ι. Είναι δικαίωμα μιας γυναίκας να θηλάσει το παιδί της, όπως και δικαίωμα μιας άλλης να μην το κάνει ή να μην μπορεί να το κάνει. Καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν υπερτερεί της άλλης σε αγάπη προς το παιδί της.

       ΙΙ. Ας σημειωθεί και το προφανές ότι σε καμία περίπτωση δεν στοιχειοθετείται το ποινικό αδίκημα της προσβολής δημοσίας αιδούς.