Κeimeno: Anna mallow
Αρκετοί άνθρωποι γνωρίζουμε το φαινόμενο του ρατσισμού, του σεξισμού και λέμε ότι είμαστε κατά των διακρίσεων.
Φυσικά, καλά κάνουμε που είμαστε κατά, αφού ο ρατσισμός βλάπτει κάποια άτομα με βάση την εθνικότητα τους, αφού ο σεξισμός βλάπτει κάποια άτομα με βάση το φύλο τους κλπ.
Όμως, μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι είμαστε κατά των διακρίσεων, ενώ επιλέγουμε να κάνουμε κάποιες διακρίσεις και να ασκούμε καταπιεστική συμπεριφορά σε μια ομάδα ατόμων, επειδή “διαφέρουν” από αυτό που εμείς κρίνουμε σαν ανώτερο;
Ένα απλό παράδειγμα που δείχνει αυτήν την διχασμένη συμπόνια μας, είναι η αγάπη και η τρυφερότητα που δείχνουμε σε σκύλους, απλά επειδή είναι σκύλοι, ενώ την ίδια στιγμή πληρώνουμε και συμμετέχουμε στην βάναυση και άσκοπη δολοφονία των γουρουνιών, διότι είναι γουρούνια και τα θεωρούμε κατώτερα.
Η διάκριση αυτή, η οποία πολλές φορές μένει εκτός συζήτησης όταν τίθονται θέματα καταπιεστικών συμπεριφορών, είναι ο σπισισμός.
Ο σπισισμός ή αλλιώς ειδισμός, είναι η διάκριση που γίνεται με βάση το είδος που ανήκει κάποιο άτομο.
Είναι μια διάκριση η οποία, φυσικά, δεν γίνεται δεκτή από την ιδέα της ολικής απελευθέρωσης και συμπεριλαμβάνεται μαζί με τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ομοφοβία, την τρανσφοβία, την χονδροφοβία κ.α.
Αυτή η μορφή διακρίσεων έχει χλευαστεί για την ακεραιότητα και την σπουδαιότητα της, όχι μόνο από άτομα ήσσονος ενδιαφέροντος επί των κοινωνικών θεμάτων, αλλά και από άτομα τα οποία δηλώνουν θερμοί υποστηρικτές της ισότητας και θέλουν να βάλουν τέλος στις διακρίσεις.
Θεωρείται προσβλητικό από κάποιους το να συγκρίνουμε κινήματα για την δικαιοσύνη των ανθρώπων, με το κίνημα για τα δικαιώματα των μη ανθρώπινων ζώων.
Κάτι τέτοιο, είναι εμφανώς οξύμωρο, αφού η ίδια αυτή η κατηγοριοποίηση, δημιουργεί βαθμίδες στην αξία κάποιου έμβιου όντος.
Τέτοιες φράσεις ταιριάζουν με τη λογική του: “μα αυτές είναι γυναίκες, μην τις βάζεις όσο ψηλά βάζεις τους άντρες” ή “μα αυτοί είναι μαύροι, δεν γίνεται να απαιτούν να έχουν τα ίδια προνόμια με τους λευκούς”.
Φράσεις που κάνουν το αίμα μας να βράζει και δικαίως φυσικά, τώρα φτάνουμε να τις λέμε εμείς.
Οδηγώντας με αυτήν την στάση μας στην αντικειμενοποίηση των μη ανθρώπινων ζώων και εν τέλει στην χρηματοδότηση και ενεργή συμμετοχή μας στην δολοφονία τους.
Σκεφτόμαστε και κρίνουμε αυτήν την μορφή διάκρισης τόσο σπισιστικά, που δεν μπορούμε καν να διακρίνουμε ότι τα μη ανθρώπινα ζώα, είναι άτομα.
Όλα αυτά είναι λογικά ως έναν βαθμό, αφού έχουμε μεγαλώσει μέσα σε μια βαθιά σπισιστική κοινωνία.
Όμως αντίστοιχα, η κοινωνία υπήρξε μισογυνιστική, με έντονο το στοιχείο του ρατσισμού και της ομοφοβίας. Δεν σημαίνει πως αυτό ήταν σωστό, ούτε πως ήταν κάτι δεδομένο και απαράλλαχτο.
Αντιθέτως, βλέπουμε ότι η ενημέρωση, οι αγώνες και η επιμονή καταφέρνουν να μειώσουν αυτά τα προβλήματα και ίσως κάποτε καταφέρουμε να εξαλειφθούν.
Όταν όσα άτομα ανήκουμε στις προνομιούχες ομάδες, αναγνωρίσουμε την ανισότητα που προκαλείται εξαιτίας της άνεσης και της αδιαφορίας μας, όταν σταματήσουμε να στηρίζουμε καταπιεστικές συμπεριφορές, απλά γιατί “έτσι μάθαμε”, θα πετύχουμε την ολική απελευθέρωση και όλα τα άτομα θα είναι ίσα και ελεύθερα να αποφασίσουν για τ@ εαυτ@ τους.
Επειδή είναι λογικό να υπάρχουν απορίες σχετικά με το πως μπορούμε να αποβάλλουμε τον σπισισμό από την ζωή μας, μπορούμε να μπούμε στο vegansteps.gr όπου υπάρχουν διάφορα σχετικά άρθρα. Αν ακόμη υπάρχουν απορίες, όποιο άτομο θέλει μπορεί να στείλει μήνυμα στο instagram στο @veganteps.gr.
