Υπόθεση:

Στη Μυτιλήνη του 2015, η νεαρή Έλεν Γουίλιαμς διαβάζει τα απομνημονεύματα της προ-προγιαγιάς της Φιλιώς Μπαλτατζή και μεταφέρεται νοερά στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη έναν αιώνα πριν.

Κριτική:

Αρχικά να αναφέρω πως ανεξάρτητα με τον αν μου άρεσε η ταινία ή όχι (Ναι μου άρεσε), είναι χάρμα ιδέσθαι να βλέπεις αξιόλογες Ελληνικές παραγωγές επιπέδου, με τα λεφτά να βρίσκονται στην οθόνη και το μεράκι των συντελεστών να φαίνεται σε κάθε καρέ.
Ο Καραντινάκης στην σκηνοθεσία και η Ντενίση στο σενάριο, δημιουργούν μια οπτική και συναισθηματική αντίθεση, από την ανεμελιά της κοσμοπολίτικης Σμύρνης μέχρι και την τραγική κατάληξη της τον Σεπτέμβριο του 1922.
Δεν είναι όλα ρόδινα φυσικά, ακόμη και με δυόμισι ώρες διάρκεια, η ταινία τρέχει και δεν φτάνει, προσπαθώντας να χωρέσει subplots και χαρακτήρες, αφαιρώντας από την ίδια την ταινία αν και στο τέλος αποζημιώνει, μιας που αφιερώνει παρά πολύ χρόνο στο βίαιο κομμάτι της καταστροφής της πόλης, όπως και όφειλε να κάνει, για να περάσει αποτελεσματικά στον κόσμο που δεν γνωρίζει, το τι πραγματικά συνέβη σε αυτούς τους ανθρώπους και σε αυτή την πανέμορφη πόλη.
Εν ολίγοις η ταινία δεν ισορροπεί στην εντέλεια το ανθρωποκεντρικό με το κοινωνικοπολιτικό κομμάτι και αυτό γιατί δεν υπήρχε ο κινηματογραφικός χρόνος για να παρουσιάσει με σωστό τρόπο όσα θέλησαν οι Καραντινάκης και Ντενίση.
Σίγουρα είναι μια από τις πιο αξιόλογες ταινίες του μεταγενέστερου Ελληνικού κινηματογράφου (ίσως και η πιο ακριβή) αλλά πιστεύω πως χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία για μια πραγματικά καλή μινι σειρά, ικανή να ταξιδέψει σε οποιαδήποτε πλατφόρμα.

Βαθμολογία στο IMDb

77/100 Βασισμένη σε 105 Ψήφους