Στην τηλεόρασή βλέπουμε κάθε χρόνο την στιγμή της πορείας και τον πόλεμό κροτίδων που συμβαίνει μετά. Όμως, τι γίνεται πριν από όλα αυτά;

Πήγα στην πορεία του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης και θα σας πω τα πάντα.

Η 17 Νοέμβρη είναι μία ιδιαίτερη μέρα για όλη την Ελλάδα. Η Αριστερα τιμά τους νεκρούς της και επεικαιροποιει τα νοήματα των λαϊκών αγώνων, τα παιδιά στα σχολεία μαθαίνουν-ή θα έπρεπε να μαθαίνουν- για το τέλος της Χούντας, κάποιοι είναι αδιάφοροι γενικά και κάποιοι άλλοι είναι αρνητές του ίδιου του ιστορικού γεγονότος.

Όπως και να έχει, η μέρα του Πολυτεχνείου ζει, μας καλεί σε αγώνες και μέσα απ’ τις πορείες επικοινωνούμε την ανάγκη των αγώνων και καλούμε ολόκληρη την κοινωνία να συστρατευθεί μαζί μας. Δεν χρειάζεται να είσαι μέλος κάποιας συλλογικότητας για να κατέβεις σε μια πορεία ούτε φυσικά κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα, αν τελικά το κάνεις, φτάνει να το λέει η καρδιά σου, να νιώθεις την ανάγκη για να φωνάξεις για τα πιστεύω σου. Όταν νιώθεις πως η φωνή σου πια δεν ακούγεται, η γνώμη σου πια δεν εκφράζεται, η διαμαρτυρία και η ιστορική μνήμη είναι τα μοναδικά σου όπλα.

Στα ενδότερα της πορείας

Πριν ξεκινήσει μια πορεία, η οργάνωσή της είναι το παν. Θέλεις τον κόσμο μαζί σου, μια τέτοια μέρα, θες επίκαιρα συνθήματα που να εκφράζουν τον λάο και τις θέσεις σου, θες πλακάτ, σημαίες και σίγουρα ντουντούκα. Όλα τα μπλοκ τα έχουν αυτά. Όταν ξεκινήσει η πορεία, περπατάς ειρηνικά, επικοινωνείς με την κοινωνία μέσω των συνθημάτων σου είτε μέσω του ήχου είτε μέσω της εικόνας, και φυσικά, παρατηρείς…

Όσο ειρηνικές κι αν είναι όμως οι πορείες, τα ευτράπελα δεν λείπουν, πχ. ανάμεσα σε προπορευόμενο μπλοκ και το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, ένα καταφανώς ειρηνικό μπλοκ που εμπερικλείει πολλά τμήματα της κοινωνίας κι εκφράζει ακόμη περισσότερα, σημειώθηκε περιστατικό κατά το οποίο δύο ασφαλίτες, πάνω σε μηχανές, κόλλησαν πάνω του με πολύ χαμηλή ταχύτητα, ξυστά από το πανό του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν θα υποχωρούσαν αν δεν είχε σημειωθεί η έντονη παρέμβαση του γραμματέα του κόμματος και της νεολαίας, καθότι οι εν λόγω δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως προκαλούν απέχθεια στα πλατιά κοινωνικά στρώματα και πως η παρουσία τους δεν μπορούσε να γίνει ανεκτή.

Πάντoς κανείς δεν πρόκειται να σε χτυπήσει κατά την διάρκεια της πορείας, καθώς διασχίζει η πορεία είτε την Εγνατία είτε σ την Τσιμισκή, αυτά είναι ψέματά, φίλοι μου.

Το κάθε μπλοκ σταματάει στο σημείο όπου θέλει. Το ΚΚΕ σταμάτησε στην Αριστοτέλους και η πορεία ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε στο μνημείο του δολοφονημένου αγωνιστή της ΕΔΑ, Γρηγορη Λαμπρακη, ως ένδειξη τιμής. Το άλλο μπλοκ της πορείας, εδωσε ραντεβου στο Πολυτεχνειο.

Η υπόλοιπη αστυνομία, πλην των ασφαλιτών, ήταν αόρατη κατά την διάρκεια της πορείας και αργότερα κατάλαβα γιατί.

Πως ξεκινάνε τα επεισόδια;

Με το τέλος της πορείας πήγα στο Πολυτεχνείο όπου ήμουν ολομόναχη και σκεφτόμουν πού πήγαν όλοι, μέχρι που ξεκίνησε η κατάληψη του κτιρίου. Τότε κατάλαβα ότι για κάποιους η πραγματική δράση με άλλα χαρακτηριστικά ήταν αυτό που επρόκειτο να συμβεί και όχι το μήνυμα του Πολυτεχνείου ή η επικαιροποίησή του. Τι θα συνέβαινε; Ξύλο και ανταλλαγή πυρομαχικών με την αστυνομία. Το έχουμε ξαναδεί το έργο.

Ένα ραντεβού που οι δύο πλευρές δίνουν κάθε χρόνο, σαν συγγενείς που δεν συμπαθιούνται αλλά πρέπει να βρεθούν, για να δείξουν ο ένας στον άλλον ποιος κάνει κουμάντο.

Οι προβοκάτσιες δεν λείπουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ασφαλίτες που μετρούσαν πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στο χώρο, συν μπόνους το ποσό γρήγορα έτρεξαν όταν τους αντιλήφθηκαν.

Το χρονικό ενός προδιαγραμμένου γεγονότος

Τα πρώτα επεισόδια ξεκίνησαν, μολότοφ ετοιμάζονταν και μάρμαρα έσπαγαν για να εξυπηρετήσουν έναν πετροπόλεμο, οι κροτίδες κρότου λάμψης δεν ήταν πυροτεχνήματα και σκεφτόμουν ότι δεν θέλω και τόσο πολύ να αναπνεύσω δακρυγόνο.

Η αστυνομία σε λίγο, θα κάλυπτε κάθε έξοδο διαφυγής και το Πολυτεχνείο θα θύμιζε σύντομα πεδίο γενικευμένης σύρραξης. Οι παρακρατικοί παράγοντες όμως, που προκαλούν επεισόδια για να διαβάλουν τις ειρηνικές πορείες των διαδηλωτών και τους αγώνες τους, δεν έχουν καμία σχέση με το μήνυμα του Πολυτεχνείου.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις εξυπηρετούνται από τα επεισόδια κάθε χρόνο για να φοβάται ο κόσμος τις πορείες. Δηλαδή οι ¨κακοί¨ αναρχικοί κάνουν επεισόδια και η αστυνομία πάλι θα τους αντιμετωπίσει ηρωικά σώζοντας κάποιο στολισμένο δέντρο. Εσύ περαστικέ πρόσεχε μην πας και φας καμία ξώφαλτση, αυτά λένε στην τηλεόρασή κι έτσι μας εκπαιδεύουν να φοβόμαστε και να απέχουμε, να γυρίζουμε απ’ την άλλη.

Από κοντά κι αν βρεθείς στο σημείο βλέπεις την προετοιμασία μιας παράστασης που ξέρεις ήδη το τέλος. Είναι πλέον προβλέψιμο..

Στηρίζουμε τις πορείες γιατί είναι η φωνή μας

Θυμόμαστε και τιμάμε το Πολυτεχνείο, τους 24 νεκρούς του και τους χιλιάδες που βασανίστηκαν για τα πιστεύω τους, γιατί είμαστε ενάντια στην καταπίεση, τον φασισμό και την βία της εξουσίας. Όλα τα άλλα διαιωνίζουν το μισός και τα ιδεολογικά στερεότυπα. Οι πορείες θέλουμε να είναι ένα καταφύγιο διαμαρτυρίας, όπου όλοι μαζί θα υψώσουμε δυνατά την φωνή μας. Αν ο λαός πεινάει, ο βασιλιας πρέπει να πεθάνει και αυτό είναι ένα σύνθημα παντός καιρού.

Το φωτογραφικό υλικό είναι από τον Freelance Photojournalist Robin Bozi.