Υπογράφει η μαρια ζωγραφου
Πριν λίγο καιρό – συγκεκριμένα στις 3 Μαρτίου – κυκλοφόρησε στην πλατφόρμα του Netflix η ταινία “Moxie”, σε σκηνοθεσία της Amy Poehler, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Jennifer Mathieu. Η ταινία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ και θα καταλάβετε στη συνέχεια το λόγο.
Τι είναι το Moxie;
Η πρωταγωνίστρια, η Vivian, είναι το ντροπαλό κορίτσι του σχολείου, που προτιμάει να περνάει απαρατήρητη. Αυτό αλλάζει, όταν έρχεται στην τάξη της ένα νέο κορίτσι, η Lusy, που παρόλο που παρενοχλείται από το δημοφιλή του σχολείου, Mitchell, αρνείται να σκύψει το κεφάλι της και θέλει να τον αντιμετωπίσει. Ωστόσο, όταν η Lusy απευθύνεται στη διεύθυνση, για να το καταγγείλει, η διευθύντρια προσπαθεί να αλλάξει θέμα και να μη δώσει σημασία.
“Όταν ήμουν 16, το μόνο που με ένοιαζε ήταν να διαλύσω την πατριαρχία”, λέει σε κάποιο σημείο η μητέρα της Vivian. Αυτή η φράση, σε συνδυασμό με το παραπάνω γεγονός αρκούσαν για να ξεκινήσουν όλα. Όταν ανακαλύπτει το φεμινιστικό περιοδικό, Moxie, που κυκλοφορούσε η μαμά της όταν ήταν στο
λύκειο, η Vivian αποφασίζει να κάνει κάτι ανάλογο. Τότε όλες τους ενώνονται ανεξάρτητα από τις κλίκες και τις ήδη υπάρχουσες φιλίες, καθώς αντιλαμβάνονται πως όσα βιώνουν είναι κοινά και επιθυμούν μια αλλαγή.
Κάποια από τα θέματα που θίγονται
Ήδη από την πρώτη μέρα σχολείου, οι μαθητές έκριναν και βαθμολογούσαν τα κορίτσια σχετικά με το ποια έχει πάει με τους περισσότερους, ποια έχει το ποιο ωραίο στήθος ή τους ποιο ωραίους γλουτούς,
σχόλια που τις έκαναν να νιώθουν άβολα. Τα κορίτσια είναι θυμωμένα και αγανακτισμένα και δε θέλουν πια να κατατάσσονται με βάση το πόσα αγόρια έχουν ή το πόσο ωραίο είναι το σώμα τους. Πράγματα που συνήθως βρίσκονται στο επίκεντρο προσοχής των 16χρονων, εδώ γίνονται αφορμή για εξέγερση. Ειδικά όταν βλέπουν ότι η διεύθυνση του σχολείου κάνει τα στραβά μάτια στην καθημερινή
παρενόχληση που βιώνουν.
Η ταινία, κάνει λόγο στο λεγόμενο “κανόνα ντυσίματος” που είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν τα κορίτσια στο σχολείο. Αν μια αδύνατη κοπέλα φοράει μία, σχετικά, ανοιχτή μπλούζα, δεν τρέχει κάτι, ενώ αν φοράει την ίδια μπλούζα κοπέλα με περισσότερες καμπύλες θα υπάρξει ποινή, την ίδια στιγμή
που τα αγόρια έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν γυμνόστηθα.
Επιπλέον, μπορεί το σχολείο να έχει συνάμα ανδρική και γυναικεία ομάδα φούτμπολ, ωστόσο το αθλητικό βραβείο πάει απευθείας στον αρχηγό της ανδρικής ομάδας. Τα κορίτσια της ομάδας Moxie, προτείνουν να υπάρξει υποψήφια για το βραβείο η γυναίκα αρχηγός της ομάδας φούτμπολ, διότι μπορεί να είναι ένα ανδροκρατούμενο άθλημα, αλλά οι γυναίκες είναι εξίσου ικανές.
Το φινάλε
Στις τουαλέτες του σχολείου – εκεί όπου οι περισσότεροι προμηθεύονται το περιοδικό – η Vivian βρίσκει ένα ανώνυμο γράμμα από κάποια που παραδέχεται πως πέρσι τη βίασαν. Τότε είναι που η κατάσταση φτάνει στα όρια και η ένταση κορυφώνεται. Όμως, η διεύθυνση εξακολουθεί να έχει την ίδια στάση και ανακοινώνει, πως όποιος εμπλέκεται στην ομάδα Moxie θα τιμωρηθεί. Οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν
το βάζουν κάτω, ξεσηκώνονται και βγαίνουν στο προαύλιο φωνάζοντας συνθήματα.
Εκεί εμφανίζεται και η κοπέλα που άφησε το σημείωμα, η Emma. Παραδέχτηκε μπροστά σε όλο το σχολείο ότι βιάστηκε μέσα στο ίδιο της το δωμάτιο από τον Mitchell, ο οποίος τότε ήταν το αγόρι της και αυτή η δήλωση αλλάζει τα πάντα στις ισορροπίες του σχολείου.
Μπορεί φαινομενικά το Moxie να είναι άλλη μια ταινία με λυκειόπαιδα και να μην ξεφεύγει από κάποια στερεότυπα σχετικά με τον φεμινισμό, όμως αυτά τα μηνύματα είναι καλό να λαμβάνονται από τότε. Τα περισσότερα αγόρια στην ταινία φαίνονται εξίσου προβληματισμένα με όλα αυτά. Μπορεί έτσι να γίνει η αρχή, ώστε να βρουν όλοι τις φωνές τους και να μιλήσουν δυνατά για αυτά τα θέματα.
