ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Όσο περνάνε τα χρόνια, υπάρχουν νέες εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνολογία με αποτέλεσμα κάποιοι τομείς της ζωής μας να βελτιώνονται και να γίνονται πιο κατανοητοί όχι μόνο στους επιστήμονες, αλλά και στον “απλό” κόσμο.
Ένας τέτοιος τομέας που αποτελούσε ταμπού και κανείς δεν το συζητούσε, αλλά ούτε ήξερε και πως να τον αντιμετωπίσει – καθώς τότε, ακόμα και το να γράφει
κανείς με το αριστερό χέρι ήταν σφάλμα – ήταν τα μαθησιακά προβλήματα των παιδιών.
Πλέον, όμως, ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει πως αν ένα παιδί αντιμετωπίζει τέτοιες δυσκολίες δεν είναι κάτι κακό, ούτε ήρθε το τέλος του κόσμου, μιας και είναι πολύ συχνό φαινόμενο.
Δύο από τις πιο γνωστικές δυσκολίες που μπορεί να έχει ένα παιδί – ή ακόμα και ένας ενήλικας – είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και η Δυσλεξία. Η ΔΕΠΥ έχει τρεις τύπους με τους οποίους εμφανίζεται:
• Την έλλειψη συγκέντρωσης, κυρίως σε συνδυασμό με μαθησιακές δυσκολίες
• Την υπερκινητικότητα – Παρορμητικότητα και
• Την εμφάνιση και των δύο τύπων μαζί
Συμπτώματα ΔΕΠΥ
Ένα παιδί με ΔΕΠΥ εμφανίζει συχνά χαμηλές αποδόσεις στο σχολείο, διότι ξεχνάει πολύ εύκολα όσα ακούει από τους εκπαιδευτικούς του, κάνει λάθη απροσεξίας, δεν έχει υπομονή, δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τις εργασίες του και θυμάται με δυσκολία τι δραστηριότητες έχει να κάνει τις επόμενες μέρες.
Στο τέλος, καταλήγει να κατηγορεί τον εαυτό του για την όχι και τόσο καλή απόδοση του, με αποτέλεσμα να τα παρατάει και να νιώθει εντελώς άχρηστο.
Κάποια άλλα “αθώα” συμπτώματα ΔΕΠΥ, που δεν πρέπει να παραμελούν γονείς και εκπαιδευτικοί, είναι όταν ένα παιδί δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια από τα παπούτσια του ή να μην κρατάει καλά το πιρούνι του.
Επιπλέον, μπορεί να ξεχνά πράγματα να κάνει ή να μην ολοκληρώνει αυτά που του ζητούνται (δηλαδή να είναι συνεχώς αφηρημένο), να παίζει με νευρικότητα με τα άλλα παιδιά ή να μη φέρεται ανάλογα με την ηλικία του. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το κατηγορήσουμε και να του αποδώσουμε ευθύνες για αυτή τη συμπεριφορά.
Δεν πρέπει να παραμεληθούν αυτά τα σημάδια εξαιτίας της σκέψης “μικρό είναι θα μάθει” γιατί στην τελική αν δεν αντιμετωπιστούν νωρίς με υπομονή και επιμονή, αυτά τα προβλήματα θα το ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή. Ένας άνθρωπος που δε θα λάβει από την αρχή της ζωής του την εκπαιδευτική διαδικασία που του ταιριάζει, είναι λογικό να δυσκολευτεί αργότερα εφόσον δεν θα χει γνωρίσει την αποδοχή και τη βοήθεια που χρειαζόταν.
Συμπτώματα Δυσλεξίας
Η άλλη πιο συχνή μαθησιακή δυσκολία που μπορεί να εμφανίσει ένα παιδί – που ίσως να εντοπίζεται ευκολότερα άλλα όχι νωρίτερα – είναι η δυσλεξία. Ένα παιδί με δυσλεξία δυσκολεύεται να διαβάσει και να κατανοήσει αυτό που διαβάζει. Δεν μπορεί να γράψει ορθογραφημένα αρκετές λέξεις και πολλές φορές αντιστρέφει τα γράμματα. Επίσης δυσκολεύεται στην εξέταση των γνώσεων μέσα από τον γραπτό λόγο και στην αποστήθιση.
Η δυσλεξία μπορεί να είναι κληρονομική. Δε σημαίνει πως όποιος έχει
δυσλεξία θα αποτύχει στη ζωή του, ωστόσο, όπως και στο ΔΕΠΥ, πρέπει να αναγνωριστεί ώστε να λάβει την εκπαιδευτική διαδικασία που του αρμόζει.
Πως πρέπει να συμπεριφερθούν γονείς και εκπαιδευτικοί;
Αν ένας γονιός καταλάβει ότι το παιδί του έχει κάποια από τις παραπάνω δυσκολίες, οφείλει να δράσει με υπομονή και να έχει πάντα στο νου του το καλό του παιδιού τους. Αν πάλι ένας εκπαιδευτικός διακρίνει έναν μαθητή του με κάποιο από αυτά, θα πρέπει να μιλήσει άμεσα στους γονείς και να τους ενημερώσει πως υπάρχουν διάφοροι τρόποι ώστε να το παιδί τους να εξελίξει τις δυνατότητές του.
Αν παραμεληθεί αυτή η δυσκολία, ίσως αυτό να είναι και το πιο επίφοβο διότι, όπως προαναφέρθηκε το παιδί δε θα λάβει ποτέ τη φροντίδα που του αξίζει για να διαπρέψει.
Δεν πρέπει να υποτιμάται ένα παιδί που μαθαίνει αλλιώς, καταδικάζοντάς το στο να μη μάθει καθόλου. Όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν, αρκεί να υπάρχει καλή διάθεση και κατανόηση.
