Προσωπική μαρτυρία της Έλενα Παπασιδέρη

Φέτος γίνομαι 18 και ακόμα θυμάμαι με λεπτομέρεια όλο αυτό που συνέβη εκείνη τη μέρα…

Η δική μου ιστορία έχει ως εξής.. ήμουν 13 τότε και ήταν μέσα καλοκαιριού. Μπαίνω μέσα στο τραμ βρίσκω μία θέση και κάθομαι και την οποία, στη συνέχεια παραχωρώ σε έναν ηλικιωμένο, που δεν είχε αλλού να κάτσει.

Σκέφτηκα να πάω να κάτσω αλλού, αλλά λέω έλα μωρέ σιγά… Είμαι λοιπόν, στο τελευταίο βαγόνι ακουμπώντας την πλάτη μου στην πόρτα του οδηγού.

Δύο στάσεις μετά μπαίνει μία παρέα αλλοδαπών 6-7 ατόμων ηλικίας, λογικά 17 με 19-20 χρόνων. Δεν έδωσα σημασία, απλά πήγα λίγο πιο κει για να μπορέσουν να χωρέσουν δίπλα μου. Μιας και περισσότερος κόσμος μπαίνει μέσα στο τραμ, ο ένας από αυτούς έρχεται όλο και περισσότερο κοντά μου αλλά και πάλι το αγνόησα.

Σε κάποια φάση, βλέπω με την άκρη του ματιού μου το χέρι του να έρχεται προς το μέρος μου. Λέω, μπορεί ο άνθρωπος να θέλει να ακουμπήσει στον τοίχο πίσω μου. Όμως έβλεπα το χέρι του κατευθύνεται προς το πόδι μου και λίγο πριν με ακουμπήσει του σπρώχνω το χέρι.

Μετά από ούτε ένα λεπτό, ξαναείδα την ίδια κίνηση, ξανά έσπρωξα το χέρι και του είπα σταμάτα.

Περνάνε 4-5 λεπτά περίπου και αφού είχα απορροφηθεί σε αυτό που διάβαζα στο κινητό, νιώθω το χέρι του, να μου ακουμπάει το πόδι και του είπα με δυνατή φωνή πια, τι νομίζεις ότι κάνεις μη με ακουμπάς.

Όλοι είχαν γυρίσει και με έβλεπαν για πέντε δευτερόλεπτα και μετά ξαναγύρισαν στις δουλειές τους.

Δεν μπορούσα να αλλάξω θέση γιατί ήταν ασφυκτικά κολλημένοι όλοι μέσα στο τραμ και περίμενα να έρθει η στάση μου για να κατέβω.

Ξανά έκανε μία κίνηση και πλέον του φώναξα, σου είπα μην με ακουμπάς.

Σε εκείνη τη στάση κατέβηκαν μαζί με εμένα. Πίστευα ότι με ακολουθούσαν αλλά, όλως τυχαίως, είχαν κλείσει τραπέζι στο μαγαζί που πήγαινα και εγώ. Βλέπω τη φίλη μου έξω από το μαγαζί, της λέω τι έγινε με λίγα λόγια και αποφασίζουμε να πάμε μέσα να φάμε. Εντελώς τυχαία πάλι, ήταν στο απέναντι τραπέζι από εμάς.

Θυμάμαι ακόμα το πρόσωπο του αλλά δεν τον έχω ξαναδεί από τότε.

Το μήνυμα που θέλω να περάσω

Θέλω να πω σε όλους, γιατί αυτό μπορεί να συμβεί σε όλες τις ηλικίες, μην κρατάτε αυτό που σας συνέβη για τον εαυτό σας, εμένα μου έτυχε κάτι σχετικά ασήμαντο με όλα αυτά που ακούω αυτές τις μέρες στις ειδήσεις και έκανα πάρα πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Το μόνο καλό που κάνετε με το να μη μιλάτε είναι να επιβραβεύεται τον θύτη και αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συμβεί. Η μητέρα μου μου έλεγε από μικρή “ιδιοκτήτης του σώματος σου είσαι εσύ και κανείς άλλος” Αγόρια, κορίτσια, μιλήστε, για για το δικό σας καλό!