ΑΝΏΝΥΜΗ ΜΑΡΤΥΡΊΑ

Είμαι 16 χρονών και το περασμένο καλοκαίρι έπεσα θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από συγγενικό πρόσωπο, μεγάλης ηλικίας, στο οποίο είχα πολλή εμπιστοσύνη και θεωρούσα παππού μου (δεν είναι βιολογικά παππούς μου).

Εκμεταλλεύτηκε αυτήν την εμπιστοσύνη που του είχα και ένα βράδυ ήμουν στο μπαλκόνι μαζί του και με έβαλε να κάτσω πάνω του. Εγώ έκατσα, επειδή δεν ήθελα ούτε να τον προσβάλλω ούτε και να πιστέψω ότι μπορεί να έχει τέτοια πρόθεση.

Έπιασε τον ποπό μου κυρίως και στην συνέχεια πήγε να φέρει τα βρωμόχερά του πιο μπροστά, αλλά εκεί μπόρεσα να αρνηθώ. Έφτασε σε σημείο να με φιλάει στον λαιμό και για αρκετή ώρα επέμενε να τον δαγκώσω(!), πράγμα που δεν έκανα.

Στο τέλος μου ζήτησε ακόμα και να τον φιλήσω, αλλά ευτυχώς όταν είπα όχι, δεν επέμεινε άλλο.

Οι γονείς μου ήταν σε κοντινό δωμάτιο και άκουγαν τι έλεγε, οπότε ήρθε ο μπαμπάς μου χωρίς να του πει κάτι στα ίσια. Γενικά οι γονείς μου ποτέ δεν του μίλησαν στα ίσια και πιστεύω ότι αυτό είναι μια από τις αιτίες που το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο να το ξεπεράσω.

Για πολλές εβδομάδες κατηγορούσα τον εαυτό μου γι’ αυτό που συνέβη, επειδή δεν αντέδρασα λόγω του σοκ και του φόβου, επειδή δεν το είχα υποψιαστεί πιο νωρίς, ακόμα και επειδή φορούσα κοντό σορτσάκι. 

Από τότε έχω επισκεφτεί δύο φορές ψυχολόγο και οφείλω να πω ότι παρόλο που με βοήθησε αρκετά, δεν έχει περάσει ούτε μέρα χωρίς να σκεφτώ αυτό που συνέβη. 

θα ήθελα να πω σε όλα τα θύματα οποιουδήποτε είδους κακοποίησης να μην φοβούνται να μιλήσουν, να μην κατηγορήσουν ποτέ τους εαυτούς τους και να εμπιστεύονται το ένστικτό τους γιατί καλύτερα να φανεί κάποιος παράλογος, παρά να βιώσει κάτι τέτοιο. 

Τέλος, ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να προσπαθεί να καλύψει τις πράξεις του θύτη ρίχνοντας ευθύνη στο θύμα.

ΦΤΑΙΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΥΤΗΣ!!