Μαρτυρία της Μαρίας Αργυροπούλου

Είχα επικοινωνία στο instagram με ένα παιδί για κάποιες ημέρες και έπειτα από λίγο καιρό που επέστρεψα στην πόλη μου και μπορούσα να τον συναντήσω, κανονίσαμε μια βόλτα.

Είχαμε πει πως θα κάνουμε βόλτα, λοιπόν, με το αμάξι του και μετά αναλόγως τα κέφια, θα αποφασίζαμε εάν θα καθόμασταν κάπου ή θα περνάγαμε πιο χαλαρά το βράδυ μας!

Η ώρα έφτασε και εγώ κατέβηκα από το σπίτι να τον συναντήσω.

Μπήκα στο αυτοκίνητο, συστηθήκαμε και από κοντά και ξεκινήσαμε να κάνουμε βόλτες με το αμάξι μιλώντας για διάφορα πράγματα…

Σταματήσαμε σε κάποια στιγμή σε ένα τύπου πάρκινγκ, είχαμε πάρει και κάποια αναψυκτικά, ώστε να καθίσουμε ήρεμα να τα πούμε και τα λοιπά.

Σε κάποια στιγμή το ένα έφερε το άλλο και ήρθαμε πιο κοντά, δώσαμε το πρώτο φιλί και αυτό συνεχίστηκε λίγα λεπτά.

Εγώ αντιλήφθηκα πως δε μου κάνει κάποια αίσθηση και πως θα ήθελα απλά να μη συνεχιστεί η κατάσταση και να γυρίσω όσο πιο γρήγορα και με όμορφο τρόπο χωρίς να τον προσβάλλω στο σπίτι μου.

Εκείνος συνέχισε να είναι κολλημένος επάνω μου και προσπαθούσε να με πιάσει παντού (να εξηγήσω πως εγώ ήμουν ακόμη στη θέση συνοδηγού και εκείνος στου οδηγού).

Εγώ τραβιόμουν και του έλεγα, “Ε, φτάνει σταμάτα σε παρακαλώ να καθίσουμε λίγο σαν άνθρωποι να τα πούμε”, (νιώθοντας ακόμη άβολα να του πω πως δε μου αρέσει και δε μου βγάζει τελικά κάτι ερωτικό).

Αυτός φαινόταν τρελαμένος και συνέχιζε νομίζοντας πως του κάνω ναζάκια.

Του ξανά είπα αρκετές φορές τραβώντας του τα χέρια πως δε θέλω και σταμάτα και ξεκίνησα να τραβιέμαι πολύ έντονα με σκοπό να βγω από το αμάξι.

Να τονίσω πως ήμασταν αρκετά μακριά από κόσμο και κεντρικούς δρόμους , ήταν βράδυ και είχα αρχίσει να νιώθω πως αναγκαστικά θα πρέπει να κάνω κάτι μαζί του για να μην τον εκνευρίσω, σκεφτόμουν εκατό διαφορετικά πράγματα μαζί και ένιωθα ότι θα πρέπει να ζήσω κάτι που δε θέλω καθόλου απλά για να ηρεμήσει.

Μου είπε, όταν είδε πως άρχισα να αγχώνομαι και να νευριάζω έντονα, πως “οκ,οκ σταματάω”, και ήρθε από την πλευρά μου βγαίνοντας από το αμάξι.

Προσπαθούσε να μου κατεβάσει το κολάν και εγώ το τραβούσα προς τα πάνω, σχεδόν παλεύαμε… το χειρότερο είναι πως έβλεπα να μην καταλαβαίνει πόσο σοβαρό είναι αυτό που κάνει και μου έλεγε συνέχεια εσύ φταις που με τρελαίνεις, εσύ φταις με το κολάν σου, εσύ με το κορμί σου, σε θέλω σαν τρελός, δες πως με έχεις κάνει κτλ, άρχισα να νιώθω πως εγώ φταίω όντως και πως τον προκάλεσα οπότε μάλλον έπρεπε να το δεχτώ.

Αλλά ένιωθα τεράστια αηδία και προσπάθησα κι άλλο με περισσότερα νεύρα να τον σπρώχνω και να του λέω να ξέρεις πως έχω εκνευριστεί πάρα πολύ.

Σου είπα πως δε θέλω να γίνει κάτι παραπάνω εδώ έξω και καλύτερα άλλη μέρα να κανονίσουμε να βρεθούμε κάπου πιο όμορφα (τα είπα απλά για να με αφήσει και να νομίζει πως το θέμα μου είναι το μέρος, εφόσον έβλεπα πως αλλιώς δε θα με άφηνε).

Έτσι τον ηρέμησα λίγο, παρόλα αυτά συνέχισε να αυνανίζεται και να με κοιτάει έξω από το αμάξι, να μου τραβάει το κεφάλι προς το μόριο του και εγώ να τραβιέμαι.

Εντέλει επιτελούς τελείωσε έξω στο πάρκινγκ

Και μπήκε στο αυτοκίνητο λέγοντας μου πάλι πόσο τον τρέλανα, ότι εγώ φταίω και άλλα πολλά…

Του είπα πρέπει να πάω σπίτι οπωσδήποτε με περιμένουν και έτσι με άφησε αφού του υποσχέθηκα πρώτα πως θα με ξαναδεί.

Όταν κατέβηκα σπίτι, μου έστειλε αμέσως μήνυμα και έπειτα έπαψα να του απαντάω. Κάποια στιγμή του είπα, μετά από μέρες, πως έκανε σαν τρελός και δεν θέλω να τον ξαναδώ και εκείνος έδειχνε να μη νιώθει καθόλου τι έχει συμβεί, του φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό επειδή κάναμε κάτι πως έπρεπε να θέλω να προχωρήσουμε όπως και να χει.

Κάπως έτσι τον έσβησα από παντού και ανά διαστήματα με ενοχλεί ακόμη…Χωρίς ανταπόκριση.