ΑΝΩΝΗΜΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, γνώρισα έναν άνθρωπο και έκανα και εγώ μια σχέση.
Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, γνώρισα έναν άνθρωπο και έκανα και γω μια σχέση. Δυστυχώς ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος στην ζωή μου, όπου είχα διακόψει βαριά φαρμακευτική αγωγή για την κατάθλιψη και “κουβαλούσα” μεγάλο φορτίο από πολλές απόψεις.
Αυτός ο άνθρωπος στην αρχή φαινόταν πράος, καλός, συμπονετικός, και εγώ ήμουν το τέλειο θύμα.
Μην τα πολυλογώ απλά βρέθηκα σε μια πολύ κακοποιητική σχέση, χωρίς ιδιαίτερη υποστήριξη από κάπου. Χωρίς να το καταλάβω ήμουν μια μαριονέτα από κομμένη απ’ όλους και απ’ όλα.
Κάποτε βρήκα την δύναμη να φύγω απ’ όλο αυτό.
Παραδόξως πέρα από μερικά δράματα δεν υπήρχε κάποια ακραία αντίδραση για τον χωρισμό. Ωστόσο όταν μετά από κάποιο καιρό βγήκα με άλλο άτομο.. εκεί αρχίσανε όλα..
Απειλητικά και υβριστικά μηνύματα ολημερίς:
–“Mην σε πετύχω σε καμία πορεία μωρή (γιατί ήταν και του αριστερού χώρου το εν λόγω άτομο και εννοείται αυτοπροσδιοριζόταν ως φεμινιστής) “.
-“Ψόφα για να γίνει ο κόσμος καλύτερος”,
–“Καριόλα, πουτάνα έκανες κάτι με κάποιον που δεν είναι ομοϊδεάτης μας”
Κυριολεκτικά και ενώ βρισκόταν στην δουλειά όλη μέρα μου έστελνε τέτοια μηνύματα στον προσωπικό μου αριθμό.
Ήθελα να αλλάξω αριθμό αλλά τότε δεν είχα και τις καλύτερες σχέσεις με τους γονείς μου και ντρεπόμουν να τους πω κάτι…
Μετά από κάποιο καιρό απλά σταμάτησε.. Πέρασαν κάποιοι μήνες και πέτυχα αυτό το άτομο σε μια εκδήλωση και έκανε λες και δεν τρέχει κάτι.
Με προσέγγισε και έδειχνε μετανιωμένος.
Ύστερα από λίγες μέρες επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε πως έχει μετανιώσει για την απαράδεκτη συμπεριφορά του, και πως ήθελε να πάω σπίτι του να συζητήσουμε και να τα βρούμε γιατί είχε κλείσει άσχημα όλο αυτό..
Έτσι λοιπόν και εγώ πήγα…
Αρχικά συζητάγαμε και σε κάποια φάση με φίλησε αλλά εγώ δεν ήθελα να συνεχιστεί όλο αυτό. Δεν επιθυμώ να μπω σε ιδιαίτερες λεπτομέρειες.
Απλά βρέθηκα κάτω, ξαπλωμένη, ξεγυμνωμένη μόνο στο κάτω μέρος του σώματος μου, και ενώ το εν λόγω άτομο με βίαζε και με κοιτούσε με ένα βλέμμα που δεν μπορώ να περιγράψω, αλλά με στιγματίζει μέχρι και σήμερα, μου λέει:
-“Αυτήν την μούρη είχες μωρή όταν σε γάμαγε ο άλλος;”.
Τότε “βγήκε” και γύρισε πλευρό…
Σήμερα λέω ευτυχώς που δεν τελείωσε μέσα μου γιατί προφανώς δεν είχε βάλει προφυλάξεις…
Απλά πάγωσα από τον φόβο μου και ήταν λες και δεν συνέβη όλο αυτό. Ήταν τόσο αργά και ντρεπόμουν να γυρίσω σπίτι.
Αυτός απλά κοιμήθηκε…
Εγώ σε κάποια φάση βγήκα στο μπαλκόνι (5 όροφο) και επί ώρες καθόμουν πάνω στα κάγκελα και σκεφτόμουν να πέσω;
Γράφοντας τώρα προφανώς δεν έπεσα και απλά κοιμήθηκα δίπλα του νιώθοντας σαν ένα άδειο δοχείο.
Την επόμενη ξύπνησα στις 7 και έφυγα(αυτός κοιμόταν ακόμα) και πήγα στο σχολείο. Για 3 μέρες δεν έβγαλα αχνά και δεν έτρωγα.
Το άτομο αυτό με ξανά προσέγγισε και προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν με βίασε και ότι δεν κατάλαβε ότι δεν ήθελα, επειδή στην τελική δεν αντιστάθηκα και είχαμε και σχέση βρε παιδί μου παλιά.
Μου έλεγε ο φίλος μου ο τάδε (ένα παιδί από μια πολύ γνωστή αναρχική συλλογικότητα), μου είπε ότι ήταν άσχημο που ενώ κάναμε σεξ σου είπα “Αυτήν την μούρη είχες μωρή όταν σε γάμαγε ο άλλος;” , αλλά δεν ήταν βιασμός αυτό που έκανα. Τότε έκλεισε τον λογαριασμό του στο facebook και άνοιξε έναν άλλον…
Και ξέρετε γιατί ντρέπομαι περισσότερο;
Γιατί μετά από αυτό συνέχισα να είμαι μαζί του για κάποιο καιρό και δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι ήμουν θύμα! Δεν είχα καμία επαφή με τίποτα, ήμουν χαμένη και αδυνατούσα να αναπαράγω στο μυαλό μου το το τι είχε γίνει.
Ήταν λες και δεν μπορούσα να θυμηθώ το σκηνικό, ενώ εγώ ή ίδια το είχα βιώσει όλο αυτό..
Τελικά μετά από λίγο καιρό βρήκα την δύναμη και του ζήτησα να βγούμε σε ένα πάρκο.
Του είπα ΟΛΑ αυτά που μου έκανε, ότι είναι βιαστής, ότι πρέπει επειγόντως να πάει σε κάποιον ψυχολόγο για να μην ξανά βλάψει ποτέ κάποια άλλη όπως έβλαψε εμένα ψυχολογικά και σωματικά.
Δεν τον ξαναείδα ποτέ από τότε. Άλλαξα αριθμό, έσβησα όλα τα μηνύματα, τον έκανα μπλοκ στο νέο του προφίλ, πέταξα αντικείμενα, ρούχα και πράγματα που σχετίζονταν με αυτόν …
Αφού μίλησα μετά από λίγο καιρό χώρισαν… Ελπίζω να μην πέρασε όσα πέρασα εγώ…
Μετά απ όλο αυτό δεν ξέρω πόσο καιρό μου πήρε να μην ακουμπάω το σώμα μου χωρίς να νιώθω ντροπή.. Δεν ξέρω πόσο καιρό μου πήρε να συγχωρέσω τον εαυτό μου για το ότι πάγωσα και δεν αντέδρασα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσες φορές όταν μίλησα γι αυτό με ρώτησαν γιατί δεν αντέδρασες;
Και φυσικά δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που μετά απ όλο αυτό συνέχισα για λίγο καιρό να είμαι μαζί του και να δέχομαι όλη αυτήν την παράνοια…
Όταν καθόμουν και στο άσχετο μου ερχόντουσαν σκηνικά από όλο αυτό-γιατί για αρκετό καιρό άμα κάποιος μου ζητούσε να διηγηθώ τον βιασμό μου δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα σχετικά με την σειρά και το πως έγινε- και πάθαινα ακραίες κρίσεις πανικού στις οποίες δεν μπορούσα να μιλήσω για ώρες ενώ προσπαθούσα τόσο πολύ…
Ένα χρόνο αργότερα όταν έκανα συζήτηση με δικηγόρο για να κινηθώ δικαστικά, μου είπε πως πλέον είναι μάταιο και πως δεν έχω αποδείξεις.
Λοιπόν, πολύ θα ήθελα να τον κάνω expose, αλλά θα βάλω σε κίνδυνο την σελίδα γιατί πλέον δεν διαθέτω στοιχεία.
Τώρα είμαι πολύ καλά και έχω μάθει να αγαπώ τον εαυτό μου και να περιβάλλομαι από άτομα που με αγαπούν.
Αφήστε τον φόβο και την ντροπή, μόνο πίσω μας κρατούν και καλή δύναμη στις αδερφές μας που πέρασαν τα ίδια, λιγότερα ή και χειρότερα…
